معرفی فیلم کلاس
The Class (Enter les murs)
فیلم فرانسوی "Enter les murs" (در میان دیوارها) که با عنوان بین المللی "کلاس" پخش شده است، ساخته "لورن کانته" در سال ۲۰۰۸ میباشد که در همان سال جایزه نخل طلایی جشنواره فیلم کن را به خود اختصاص داده است. این فیلم که راجع به فضای آموزشی در فرانسه ساخته شده، داستان معلمی دلسوز و جدی را به تصویر میکشد که در دبیرستانی واقع در محله ای فقیر در پاریس کار می کند. در این فیلم با یکی از حساسترین مشکلات جامعهی امروز فرانسه روبرو هستیم: نارضایتی یأسآلود جوانان حومهنشین و ناسازگاری آنها با متن جامعه فرانسه. بیشتر این جوانان، که فرزندان خانوادههای مهاجر هستند، در فرانسه به دنیا آمدهاند، اما از نظر فرهنگی و احساسی، خود را همچنان بیگانه میبینند. در اینجا نظر شما را به یکی از نقدهای این فیلم که برگرفته از وبلاگ سینما پارادیزو است، جلب کرده و در ادامه، لینکهای دیگری در این زمینه معرفی شدهاند:
کلاس نگاهی واقعگرایانه به روند تحصیل، اختلاف فرهنگی، نارضایتی و سرکشی نوجوانان و اختلاف شدید فرهنگی بین جامعه چند ملیتی حومه پاریس که مرکز بحرانهای یک دهه اخیر بوده است، دارد. کلاس نگاهی نیمه مستند به یک کلاس درس یک ساله بر اساس تجربیات واقعی فرانسوا بگودو در طول یک سال تحصیلی دارد. در این کلاس درس شاهد نمونههای رایج و کلیشهای آثار سینمائی پیشین مبنی به خوب مطلق بودن معلم و روحیه فداکاری و از خودگذشتگی وی برای نجاب کلاس و بشریت نیستیم. بلکه در ایکه در این فیلم با کلاسی واقعی، معلمی واقعی، دانشآموزان واقعی و فضای واقعی طرف هستیم. در کلاسی که معلم عصبانی میشود به دانشآموزانش توهین میکند، دانشآموزان هم شخصیتی واقعی را بازی میکنند. مخاطب در فیلم با درام و قصهای جذاب طرف نیست, بلکه کنشها و رفتار واقعی تعدادی دانشآموز و معلم آینه ای از جامعه و نسل جدید را به نمایش می گذارد. نسلی سرکش با ذهنیتی انقلابی که فقط می دانند نمی خواهند و نمی دانند چه می خواهند!
کلاس هشداری به جوامع مدرن مبنی بر نارضایتی نسل جدید از شرایط موجود است. ناامیدی و نگرانی در میان معلمان و دانشآموزان کلاس موج میزند. و شاید تنها نقطه امید فیلم وجود معلمی است که واقعبینانه میداند نسل بعد و نسلی که قرار است آینده را بسازد همین افرادند پس باید با آنها ارتباط برقرار کرده و همدیگر را درک کنند هرچند او هم از نقاط ضعف انسانی مبرا نبوده و گاه خود مرتکب اشتباهات فاحشی میشود.
لوران کانته با جسارتی مثال زدنی بی پرده و صریح با دوربین خود به کلاس نمادین وارد شده و از نمایش مستندگونه هیچ کنشی نمیهراسد. او وظیفه خود را در روایت و نمایش به نحو احس انجام داده و همین صراحت موجب شده که ذهن مخاطب به طور کامل با فیلم درگیر شود. در فیلم کوچکترین نکات از نگاه فیلمساز پنهان نمانده و بی پروا به درون معظلات اجتماعی رفته است. در کلاس درس زوج کانته و بگودو مقداری شعار و حرفهای بزرگ فسلفی را در دهان دانشآموزان و معلم قرار نداده بلکه با هنرمندی و ظرافت خاصی سعی کرده تمام ذهنیات و پیامها بر اساس صحبتهای دانشآموزان بیان شود.
کلاس به لحاظ ساختار فیلم مدرنی است. سینمای نو فرانسه است. اکثریت فیلم در محیط بسته یک کلاس میگذارد، قصه نمیگوید، از صحنههای اکشن و جلوههای ویژه خبری نیست، بازیگران بازی نمیکنند بلکه دانشآموز و معلم هرکدام نقش واقعی خود را اجرا میکنند، شخصیت مثبت و منفی و سفید و سیاه نداریم ، دارای قصه کلاسیکی نیست، اکثریت فیلم صرف صحبت و دیالگهای شخصیتهای مختلف شده و بیشتر فیلم دیالگ است و جالب است با تمام این موارد مخاطبی که درگیر فیلم شود تا پایان آن احساس خستگی نمیکند و این جادوی لوران کانته و فرانسوا بگودو است. فیلم خود را مقید به هیچ سبک و ساختار کلاسیکی نکرده و سعی در نمایش آزادی دارد. بازی و حضور بازیگران در فیلم نیز دارای هیچ قید و بندی نبوده و کاملاً آزادانه است.
کلاس ما را دچار چالش عجیبی میکند. چالش و پرسشهای مهمی که باید برای آنها پاسخ یافت. مهمترین نکته فیلم این است که کلاس چه دوستش داشته باشیم چه خستهکننده باشد ما را به تفکر میاندازد. ویژگی که سینمای اصیل فرانسه همیشه در آن پیشرو بوده است.
در بخشی از فیلم یکی از شاگردان کلاس سرکش کلاس آینده خود را اینگونه ترسیم میکند."میخواهم پلیس شوم زیرا همه پلیسهای فرانسه بد هستند و من میخواهم اولین پلیس خوب باشم!"