هرمنوتيك و روش شناسی علوم انسانی
نویسنده مقاله (سیدخدایار مرتضوی) دکترای علوم سیاسی از دانشگاه تربیت مدرس در این مقاله تلاش کرده تا به جایگاه و نقش هرمنوتیک در روش شناسی علوم انسانی بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که آیا هرمنوتیک توانسته مبنایی علم و معتبر برای روش شناسی علوم انسانی فراهم آورد یا خیر؟ نویسنده مقاله کار خود را با تعریف لغوی و اصطلاحی هرمنوتیک آغاز نموده و سپس انواع هرمنوتیک را بر اساس تقسیم بندی های صورت گرفته از جمله از لحاظ تاریخی مورد بررسی قرار داده و هرمنویتک کلاسیک(یا سنتی)، هرمنوتیک مدرن و هرمنوتیک معاصر را در این تقسیم بندی قرار می دهد و سپس به تقسیم بندی ریچارد پالمر اشاره می کند که شش گونه هرمنوتیک را از هم تفکیک نموده و به ترتیب تاریخ پیدایش مشخص می کند. مطابق آخرین تقسیم بندی که بر پایه ماهیت و کارکرد علم هرمنوتیک انجام شده نیز سه نوع هرمنوتیک روشی، فلسفی و انتقادی مطرح شده است که نویسنده مقاله هرمنوتیک روشی را به علت تلازم و سنخیت آن به علوم انسانی به تفصیل مورد بررسی قرار داده است و در نهایت نتیجه می گیرد که امروزه هرمنوتیک به صورت مبنایی عام و معتبر در روش شناسی علوم انسانی درآمده است که در عین حال بر روش شناسی علوم تجربی نیز تأثير گذاشته و ضمن توجه به مرزها و تفاوت های این دو نوع علم، تقابل آنها را به نوعی تعامل و ترابط مبدل ساخته است. مقاله را از اینجا دریافت کنید: