سوال این است که آیا هر آنچه انسان آگاهانه انجام می دهد، نهایتاً فقط با تصور تامین منافع خود اوست ؟ اگر این طور باشد، آیا اسم این را میتوان منفعت طلبی گذاشت؟ و اگر نه، پس منفعت طلبی چیست؟ وآن یکی را چه نام بر سر نهیم؟
روشن است که منظور از « با تصور تامین منافع»، «به نفع» نیست. ممکن است کسی به اشتباه فکر کند که کاری به نفعش است اما نهایتاً به ضررش باشد. در هر صورت تصور او این بوده که در جهت تامین منافعش حرکت میکرده.
دراین راه منفعت طلبانه، ممکن است منافع دیگران نیز تامین شود، یعنی هر آنچه ما آگاهانه در جهت منافع دیگران انجام می دهیم، با این ذهنیت است که نهایتاً به نفع ما تمام خواهد شد. واگر این را بپذیریم، آن وقت، به عنوان مثال، ایثار نیز جزئی از آنچه فرد «منافع خود» تشخیص می دهد، تلقی می شود. تاکید می کنم، «او تشخیص می دهد»، نه اینکه الزاماً به نفعش باشد. آیا می توان این را نوعی کاسب کاری دانست؟ اگر این طور باشد، پس آنچه ما رفتار متعالی بشری می نامیم، با چه انگیزه ای است؟
این نوشته، همه فرض و سوال است و پاسخ نیست.
الأربعاء فبراير 10, 2021 5:07 pm من طرف پوریا آریازاده
عنوان: منفعت طلبی 