پرورش جسمانی مدتی است در کشور ما تبدیل به فضیلت شده است. مسابقه اسفناک مردان آهنین که از تلوزیون ایران پخش می شود بیانگر اوج این نگرش است. پرورش جسم بدون تربیت عقلانی (و لو محدود) منجر به بروز موجوداتی خطرناک می شود. این خطر را در خاطره ی آیر فیلسوف انگلیسی در برخوردی که با مایک تایسون داشت می توان به خوبی احساس کرد. تایسون قصد تعرض به خانم همراه آیر را داشت. آیر به او می گوید اگر تو در بوکس بهترین هستی من در فلسفه اینچنینم، ولی ظاهرا این استدلال تایسون را اغنا نمی کند و تنها با مداخله پلیس این غائله فیصله می یابد. پرورش غول های بی خرد در جامعه بازگشت به دوره های ما قبل تمدن است که در آنها قدرت جسمانی درست و غلط را تعیین می کنند، و قدرت با دانش سنخیتی ندارد. مردان آهنین، از اسمش نیز مشخص است که تنها به پرورش عضلات بدن توجه دارد و پرورش قوای فاهمه در آن بی معنی است. ضمن اینکه بسیاری از بخش های این مسابقات انجام کارهایی است که انسان اصلا برای آنها ساخته نشده، و این کارها از دیگر جانداران بهتر بر می آید. در فرهنگ ما، و گذشته ما، پررورش اندام با خصایل و مرام پهلوانی همراه بود، که اگر چه عقل ورزی به معنای خاص آن نیست، ولی مهاری بر نیروی غیرعقلانی زیاد یک انسان به شمار می رفت. بدون عقلانیت یا فرهنگ های پهلوانی پرورش این نوع انسان مانند پرورش دیگر جانداران تک ساحتی است و از بین برنده ی جایگاه و منزلت انسان.