زندگی نامه پائولو فریره 1
پائولو فريره که نام اصلي او «پائولو رگلوس نوس فريره»1 مي باشد در نوزدهم سپتامبر 1921 در «رسايف»2 واقع در شمال شرقي برزيل به دنيا آمد. فريره از همان آغاز زندگي را با سختي ها و مشکلات فراوانش تجربه کرده بود. او در يک خانواده متوسط با چهار فرزند متولد شده بود. وقتي که او تنها ده سالش بود خانواده اش به جابوتا3 منتقل شدند. پدر فريره مقداري از عمر خود را در ارتش برزيل خدمت کرده بود و بعدها به عضويت پليس نظامي پرنامبوکو4 در آمده بود. بعدها بيماري تصلب شريان5 باعث شده بود که از ارتش بازنشسته شود و چندي بعد در اثر همين بيماري از دنيا برود. فريره مي ديد که مادرش بعد از مرگ پدرش، چگونه و با اندک مواجبي که به عنوان حقوق بازنشستگي پدرش به آن ها پرداخته مي شد، نيازهاي خانواده را تامين مي کرد. او از همان کودکي گرسنگي واقعي را تجربه کرده بود. او به ياد مي آورد که شب ها در حين نوشتن مشق هايش چگونه همچون کسي که دارو مصرف کرده بود در زير ابري از گرسنگي شديد به خواب مي رفت. با اين حال از تحصيل خود باز نماند و تحصيلات متوسطه خود را به پايان رساند. بعدها به آموزگاري روي آورد و کوشيد تا از طريق آموزش زبان پرتغالي به جوانان، کسب درآمد کند. اما او اهداف بلندتري را در سر مي پروراند. به همين خاطر به دانشگاه رسايف6 رفت و در کالج حقوق همان دانشگاه نام نويسي کرد. او بعدها با الزا اوليويرا7 آشنا شد و مدتي بعد با وي وصلت نمود.
. او ابتدا علاقه شديدي به مطالعه زبان شناسي و خصوصا دستور زبان پرتغالي داشت. اما اين علايق بعدها به سوي مسائل ديگري کشيده شد. در سال 1947 او رسما کار خود را با موسسه خدمات اجتماعي و صنعتي8 در بخش پرنامبوکو آغاز کرد. جايي که او را براي ده سال در آن محل درگير ساخت. در طي اين مدت با اين موسسه، يک برنامه آموزشي عمومي براي بزرگسالان تدوين و عملي ساخت. در همان حال، از بوروکراسي، رام سازي، و پدرسالاري موجود در موسسه نيز زبان به انتقاد گشود. او در اين مدت با بسياري از اقشار مختلف مردم از ماهي گيران گرفته تا کارگران و اصناف و دهقانان در ارتباط مستقيم بود و مي کوشيد تا دغدغه ها فکر ي آنان را از نزديک دريابد. او ايده هاي خود را اينگونه باز شناخت که بعدها در رساله دکتراي خود که در سال 1959 از آن دفاع کرد آن ها را به طور وسيعي تشريح ساخت. کمي بعد نيز کرسي تدريس تاريخ و فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه رسايف به وي اعطاء شد(رابرتز، 2000: 4). فريره دکتراي خود را در سال 1959 با عنوان «آموزش و پرورش و واقعيت برزيل»1 در دانشگاه رسايف به پايان رساند. او کوشيد تا در اين رساله به برخي از انديشه هاي آموزشي خود که زمينه ساز تاليف کتاب «آموزش ستمديدگان» وي در چند سال بعد شد اشاره کند(مک لارن، 2001: 2).